Medal of Honor: Allied Assault

Uzun zamandır beklediğimiz oyun sonunda çıktı. Siz bakmayın inceleme yazımızın bu kadar geç yayınlandığına; herşeyden önce TrGamer yazarları arasında oyunun incelemesini yazmak için tatlı bir rekabet vardı. İşin doğrusu, yazıyı asıl yazacak kişi ben değildim ama Ferhat"ın oyunu bir türlü vaktinde bulamaması piyangonun bana devrolmasına yol açtı.

Evet, nerede kalmıştık... En sonunda çıktı diyorduk. Aslına bakarsanız ben ve benim gibi FPS meraklıları bu oyunu birkaç yıldır bekliyoruz. Bildiğiniz gibi Medal of Honor (MoH) esasen bir PlayStation oyunu ve Allied Assault da bu seride çıkmış üçüncü oyun. Biz PC"ciler en başından beri PS"teki ilk MoH oyununun PC"ye gelmesini bekliyorduk, ancak bu proje daha sonra iptal edildi. Bizler de hayal kırıklığı içinde diğer FPS"lerle avunurken Allied Assault"un PC"ye çıkacağı haberiyle büyük bir beklenti içine girdik. Oyunla ilgili haberleri o kadar yakından takip ediyorduk ki, önce multiplayer ardında da single player demolarını o devasa boyutlarına karşın daha çıkar çıkmaz indirmiştik.

Medal of Honor: Allied Assault gerçekten de büyük beklentiler yaratmıştı bizlerde. Hele Wolfenstein"in ardından piyasaya çıkacağını, her ikisinin de Quake 3 motoru ile hazırlanmış ve yine her ikisinin de 2. Dünya Savaşı konulu olduğunu (ve malesef Wolfenstein"ın bizi yeterince tatmin edemediğini) düşünürsek MoH"un yarattığı heyecanı daha iyi anlayabiliriz.

Ve en sonunda çıktı. Oyunu aldığımın ertesi günü bitirmiştim, yaklaşık 6-7 saatlik toplam bir sürede. Aslında sıradan bir FPS olsa oyunu bir haftaya yayar yavaş oynar öyle bitirirdim. Oyuna dalınca en küçük sahnesini bile kaçırmak istemeyeceğiniz türden bir filmi seyreder gibi kendinizi oyuna kaptırıyor ve bölümler ilerledikçe "vay be!" "şuraya bak, yaw Er Ryan"da oynuyorum sanki be, heheyt" gibisinden nidalarla zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorsunuz bile. Oyunu oynayıp bitiren çok sayıda kişi olduğunu Mesaj Odaları ve MoH ile ilgili yazılan yorumlardan görüyorum; sanırım onlar da bu düşüncelerime katılıyordur.

Oyunu bu kadar özel yapan ne? Ben bunu tek kelimeyle "atmosfer" olarak açıklayabilirim. Fakat bu yetersiz kalacak sanırım, en iyisi için satırlar dolusu paragraflar yazmak. Şimdiden uzun bir yazıya hazır olun derim

Peki, oyunun atmosferini özel yapan ne? Sanırım bu, kendinizi bir savaş filminin başrolünde oynadığınızı hissettiren gerçekçilik dozu. Bir FPS meraklısı gözüyle detaylı düşününce rahatlıkla bir çok eksik yön görüyor olsak da (bunlardan yazının ilerleyen kısımlarında söz edeceğim) şimdiye kadar oynadığımız single player (sp) FPS"lerin arasında belki de en iyisi olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Şahsen şimdiye kadar hiç bir sp FPS"yi bu kadar büyük bir zevkle oynamadım, veya oynarken bu kadar çok sevinç gösterisi yapmadım. Sabırsızlıkla beklediğimiz Wolfenstein bile bu oyunun verdiği zevkin yarısını veremedi bana. İşin komiği ilk kez bir sp FPS"yi oynadıktan sonra silip rafa kaldırmadım ve tüm zorluk seviyelerinde teker teker oynadım.

Medal of Honor: Allied Assault"un en güzel yanı size oyunun içinde yaşadığınız hissini vermesi. Bunu elbette ki oyunu ilk kez oynarken en üst düzeyde hissediyorsunuz. Tekrarlarında ise, zaten herşeyi ezberlemiş halde, az vurulup daha yüksek istatistiklerle nasıl oynarım şeklinde düşünceleriniz oluyor. Pekiii, böyle bir oyunu tekrar tekrar oynatabilecek şey nedir sizce? Bir Brave Hearth veya bir Matrix"i tekrar tekrar seyrettiren şey neyse o!



Gelelim detaylara. Multi ve single player demolarından da tahmin ettiğimiz gibi oyunun sistem ihtiyaçları çok yüksek. Özet bir karşılaştırma yapacak olursak ihtiyaçlar, Wolfenstein"a göre daha fazla denebilir. Aslında detayları düşürerek oynamak herhangi bir sıkıntı yaratmıyor (elbette ki pusuya yatmış düşman sniper"larını görmek yüksek çözünürlük ve detayda daha kolay). Fakat bu durumda oyunun gerçekçiliğini arttıran efektler, düşman ve yeryüzü grafikleri gibi detayları da kısmış oluyorsunuz. Yani önerim iyi bir sistem olacaktır (yandaki sistem gereksinimlerine bakmayın, oyunun künyesine girin ve tavsiye edilen sisteme bakın).

Nasıl bir sistemde oynuyor olursanız olun elbette oyunun içeriğinde bir değişiklik olmuyor. Henüz ilk bölümde kendinizi düşman üssüne sızıp SAS ajanını kurtaracak bir ekibin içinde buluyorsunuz. SP demosundan bildiğim için burada fazla şaşırmadım, çünkü oyun sırasında zaman zaman sizinle birlikte çarpışan ekibin bir parçasısınız ve bu ekipteki hiç bir askere komuta etmiyorsunuz. Onlar sizin konumunuza (veya rütbenize) göre ya sizin etrafınızda sizinle birlikte veya görevi tamamlamak için kendi kafalarına göre hareket ediyorlar. Başlangıçta diğer askerleri kontrol edememek bir eksiklikmiş gibi görünse de ilerleyen bölümlerde komuta etmemenin daha mantıklı olduğunu anlıyorsunuz, çünkü o aksiyon içinde hiç de kolay değil. Bu MoH serisi oyunların kendine has özelliği; sonuçta her ne kadar PC oyunu oynuyor olursanız olun MoH: AA"nın bir çok detayda buram buram konsol koktuğunu görüyorsunuz. Zaten oyunun PS2 sürümü de ha çıktı, ha çıkacak.

MoH AA ile ilgili yayınlanan haberlerde 20 civarında bölümden oluştuğu söylenmişti. Açıkçası bölümleri sayamadım. Ancak oyun 6 büyük görev ve bunların altında bol miktarda ara görevlerden oluşuyor. İlk başladığımda üçüncü görevi tamamladığımda heyecanlı bir şekilde "yaw ne güzel, toplam 20 görev varmış, ve ben daha üçüncüdeyim" şeklinde sevindiğimi hatırlıyorum. Malesef öyle değilmiş... Keşke biraz daha fazla görev olsaydı diye düşünüp duruyorum. Çünkü oyun hangi zorluk seviyesinde oynarsanız oynayın kısa sürede bitirilebilecek kadar kolay geldi bana. Neden oturup 3-4 kere oynadım sanıyorsunuz, kesmedi, tadı damağımda kaldı.

Oyunda görsel açıdan ve oynayış sırasında sizi sürekli şaşırtacak her türlü yenilik ve artistliği yapmışlar. Görsel güzellikleri bir kenara bırakacak olursak, oyunu düz bir FPS olmaktan kurtaran bol miktarda çeşni sunmuşlar. Herşeyden önce görevler kesinlikle birbirinin kopyası değil, her görevde farklı farklı yeniliklerle karşılaşıyorsunuz. Birinde cip üzerinden etrafa terör saçarken, bir diğerinde bunu tankla yapıyorsunuz. Hele hele üçüncü görev başlarken kendinizi çıkarma teknesinde gördüğünüzde neredeyse sevinçten ağlayacak, zevkten yarılacak gibi hissediyorsunuz. Çok değil, 30 saniye içinde kendinizi Er Ryan"ı Kurtarmak filminin çıkarma sahnesinde oynar buluyorsunuz çünkü. Evet, en sonunda bir oyunda Omaha Beach çıkarmasına katıldık ya ölsek de gam yemeyiz artık

Wolfenstein"ta da grafikler iyiydi, karakter animasyonları başarılıydı ama MoH"ta bunu birkaç kez aşmışlar. Bu arada sürekli Wolfenstein ile karşılaştırıyorum, yanlış anlaşılmasın; MoH"u karşılaştırabileceğim tek oyun Wolf da, onun için. Grafik konusunda MoH"un çok büyük bir üstünlüğü olduğunu söyleyemem fakat düşman animasyonlarına gelince durum değişiyor. MoH"ta çoğu zaman karşınızda gerçekten bir insan varmış gibi hissediyorsunuz. Adamlar yuvarlanıyor, saklanıyor, kapı arkasında pusuya yatıyor, el bombası attığınızda bağırarak kaçışıyor ve zaman zaman da bunları yakalayıp geri atıyor, sabit makinalı tüfek yuvalarındaki adamları vurduğunuzda arkasından yenisi gelip makinalının başına geçiyor, bazısı korkudan büzüşüp kalıyor bazısı da yine korkudan ortalığa rastgele ateş ediyor, yor, yor, yor... Bunları yapay zeka olarak görmemek lazım, nitekim yapay zekada eksiklikler yok mu, çok fazla var tabi ama karakter animasyonları açısından baktığımızda oyun çok çok iyi.



Hele hele müziklere ne demeli. Yaw sesi kapatınca oyunda hiç heyecan kalmadı. Zaten dikkat ettiyseniz iyi filmlerin arkasında çok başarılı müzikler vardır. Nitekim oyunda müzikler görevlerin o anda içinde bulunduğunuz atmosferine o kadar güzel yakıştırılmış ki hem konsantrasyon hem de heyecanınızı önemli ölçüde arttırıyor. Yanlız tüm sesler için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Efektler vb. artık hemen hemen her oyunda gerçeğe yakın diyebileceğimiz kalitede yapılıyor. Fakat adamınızın yürürken çıkarttığı sesler biraz fazla abartılmış. Diyebilirsiniz ki adamın sırtında çanta, üstünde bir sürü silah ve cephane var, normaldir. Bence öyle değil. Özellikle multiplayer oyuna girecek olursanız (bu arada multiplayer map"larin 2-3 kişilik oyunlar için çok büyük olduğunu söylemeliyim, LAN"da denedik ve birbirimizi aramaktan helak olduk) adamınızın çıkardığı sesler yüzünden başka şey duyamıyorsunuz çoğu zaman. Bir de bu efektler biraz gecikmeli geliyor sanırım, siz durduktan 1 saniye sonra duruyorlar. Düşmanın ayak seslerini duymak için hareketsiz kalmanız gerekiyor. Ayrıca duyduğunuz seslerin binanın birkaç kat yukarısından geliyor olması da oldukça mümkün

Neyse ki konumuz multiplayer sesleri değil Gelelim biraz da eleştiri kısmına. o kadar çok FPS oynadım ve oynuyorum ki artık oynadığım her oyunda daha fazla şey bekliyorum. Sağolsun oyun yapımcısı firmalar da sürekli olarak geliştirdikleri teknolojilerle sistemlerimizi upgrade etmeye zorluyorlar bizleri. Ve bu gelişme de kesinlikle duracak gibi değil. Ancak bunu yaparken bazı şeyleri çok daha yavaş ilerletiyorlar. Ve ben de gün geçtikçe bunun yetersizliğini daha fazla hissediyorum: Yapay zeka, biz buna kısaca AI diyoruz

Oyunlarda yapay zeka gibi görünen şeylerle gerçekten düşünen şeyleri birbirine karıştırmamak gerek. Konumuz MoH olduğundan örneği de buradan verip eleştireceğiz tabi... Oyunda yanınızdaki diğer askerlerle birlikte ilerlerken (çoğu oyunda bu böyledir) bir çizgiyi geçtiğiniz anda birdenbire düşmanlar saldırır veya ona benzer ve her oynayışınızda tekrarlanan şeyler olur durur. Pusuya düşersiniz, yanınızdaki adam ölür vs. vs. Özellikle MoH gibi lineer oyunlarda başarıya ulaşmak için izlemeniz gereken tek bir yön vardır (kısaca buna senaryo da diyebiliriz) ve siz bu senaryonun belli aşamalarına geldiğinizde hep aynı şeyler tekrarlanır. Tekrarlanan bu şeylerin yapay zekayla en ufak bir ilgisi yoktur. Ancak bazı oyunlarda, saldırıya uğrama sıklığı veya saldıran düşman sayısı gibi, tekrarlanan bu şeyler oyunun zorluk derecesine göre farklılık gösterebilir. MoH"ta da zorluk dereceleri (Easy, Medium ve Hard) arasında bu açıdan hiç bir fark bulunmamakta; farkı birazdan söyleyeceğim.

Bence yapay zeka oyunda sizin o sırada yaptığınız hareketlere göre davranışlarını değiştirme özelliği olmalı. Abartmamak için bu kadar basit bir tanım yaptım, gerçeğe yakın bir yapay zekayı oyunlarımızda en az 10 yıl daha göremeyiz. Çünkü FPS oyunlarında her bir düşmana ileri derecede yapay zeka kazandırırsanız o oyunu çalıştırabilecek işlemci gücü için gerekli süper bilgisayarlar henüz üretilmedi, veya üretildi ama bize göre değil . Zaten oyun yapımcılarının böyle bir AI üzerinde çalıştığını da duymadım.

Dediğim gibi en azından o anda yaptığınız hareketlere göre davranış tarzını değiştiren düşmanlara bile razıyız. Zaten oyun dünyasında eleştirilerin en çok arttığı yanlardan biri de bu, AI. Oyunumuza gelelim... Ne kadar çok beğenirsek beğenelim bence MoH"un en kötü yanı AI. Adamlar sizi gizli göreve gönderiyor ve diyorlar ki "aman spotları vurma yoksa bizi farkederler". Şu ilk bölümde SAS ajanını kurtardığımız bölüm iyi bir örnek... Adamla birlikte ışıklardan sakınarak ilerliyoruz. Eğer ışığa yakalanırsak nöbetçiler eteşe başlıyor. İşte oyunun kötü yönü: ışığa değil de doğrudan adama ateş edip vurursak (gecenin karanlığında yükselen mavzer sesini düşünün) 20 metre yanındaki arkadaşı dönüp bakmıyor bile. Artık ben ne diyeyim? İnsan gider alarm falan verir.


Bu durum oyunun tümünde aynı şekilde malesef. Bunun nedenlerini tahmin etmek de o kadar zor değil; Adamlar güzel grafiklere o kadar çok takmış ki kafayı bu tip detayları eklemenin oyun performansını azaltacağını düşünüyor olabilirler şeklinde fikir yürüteniliriz. Diğer taraftan MoH serisinin bir konsol oyunu olduğunu ve konsol oyunlarının da zekadan çok aksiyona dayandığını bu nedenle de AI"nın bu şekilde olduğunu düşünebiliriz. Sözün özü, Medal of Honor: Allied Assault çoğu açıdan harika bir oyun olmasına karşın yapay zeka açısından bence beklenenin altında. Biz en iyisi o kadar kusur kadı kızında da olur diyelim ve yapay zekaya 5 üzerinde 3 verelim, yani abarttığım kadar da kötü değil; sanırım beklentilerim çok fazlaydı. Unutmadan yukarıda bahsettiğim zorluk dereceleri arasındaki farklılığı da söyleyeyim; fark kesinlikle artan düşman sayısı veya daha zeki düşmanlar değil, sadece ve sadece düşmanlar tarafından vurulduğunuzda aldığınız hasar daha çok oluyor ve sağda solda bulduğunuz sağlık çantaları azalıyor. Oyunun çabuk kaydetme (Quick Save) ve çabuk yükleme (Quick Load) özellikleri çok hızlı çalışıyor ve her avantajlı anınızda save ederek rahat rahat bitirebiliyorsunuz (sadece en son görevde birazcık zorlanma olasılığınız var, Max Payne"deki yanan lokanta benzeri bir durumla karşılaşıyorsunuz çünkü )...

Farkettim de oyunun konusunu yazmayı unutmuşum . Oyunun tek bir konusu olmadığını sanırım yazmaya gerek yok artık. Tahmin edebileceğiniz gibi İkinci Dünya Savaşında Amerikan ordusunda görevli bir askersiniz ve kronolojik sırada (yani, gerçek tarihin akışına uygun şekilde) 6 farklı cephede/bölgede savaşlara ve gizli görevlere katılıyorsunuz. Her görevin sonunda atış, isabet alma ve öldürdüğünüz düşman dayısı gibi istatistikleriniz veriliyor. Oyunu tamamladığınızda toplam 8 madalyadan 6"sını kazanıyorsunuz. Geri kalan ikisini de ekstra bir-iki şey yaparsanız kazanıyorsunuz (bunları da söylemeyeyim artık, zaten filmin sonunu söyledim neredeyse). Görevleriniz Kuzey Afrika, Kuzey Avrupa ve Fransa gibi 5-6 değişik yerde geçiyor ve tüm bu mekanlar birbirinden oldukça farklı, yani oyun kendini tekrar edip oyuncuyu sıkmıyor.

Aslında aklıma eleştirecek birkaç nokta daha geliyor ama öyle yapmayacağım. Çünkü çok az beğendiğim oyunları bile bu kadar eleştirmemiştim, ki bu oyunun uzun zamandır oynadığım en iyi oyun olduğunu düşünürsek yukarıda yaptığım eleştirileri kendim bile fazla buluyorum. Ama olsun, iyi şeyler her zaman gereğinden fazla eleştirilir.

Son olarak da oyundaki görsel bir eksiklikten bahsetmek istiyorum; oyunda hiç kan yok. Alışmışız bir kere, vurduğumuz adamdan kan çıkmalı. Parçalanıp havaya uçan adamların olduğu bir oyunda neden kan olmaz onu anlamak mümkün değil. Nitekim nette bazı yamalar olduğu ve kan efektlerini açtığı söyleniyor. Bunlardan biri, demo sürümü içindi sanırım, oyuna ekstradan bir .pak dosyası ekliyor. Bunun içinde tek bir dosya var ve adamların vurulduğu zaman üzerlerinden çıkan toz efektinin yerine kan efekti çıkmasını sağlıyor. Ama bu sadece bir aldatmaca.

Multiplayer modlarında da bir eksiklik gördüm, aslında buna eksiklik demek yanlış olabilir çünkü oyunun yapısına aykırı (bu sadece benim bir hevesimdi); Cooperative Mode, yani başka bir arkadaşınızla birlikte aynı yerlerde aynı anda oynayarak görevleri birlikte tamamlamak. Fakat dediğim gibi bu oyunun single player görevlerin yapısına tamamen aykırı. Belki de MoH ilk başta konsol için değil de PC için tasarlanmış olsaydı harika bir co-op özelliği oyuna eklenmiş olabilirdi. Bu arada, oyun için yeni bir mod çıkmış ve sadece Omaha Beach için cooperative oynamayı sağlıyormuş (..muş, çünkü henüz denemedim).

Buraya kadar sıkılmadan okuyanlara teşekkür ederim. Bu yazıyı hazırlamam yaklaşık 3 saatimi aldı ve yazmaya başlamadan önce aklımdan geçen birçok şeyi atladığımın da farkındayım. Ancak bunlar önemsiz şeyler, önemli olan tek şey Medal of Honor: Allied Assault"u oynarken alacağınız zevk. FPS tutkunlarının kesinlikle, ama kesinlikle kaçırmaması gereken bir oyun. Bu yazıyı yazarken aklımda hep Doom 3, Unreal 2 ve Duke Nuke"m Forever vardı. MoH"tan sonra işleri gerçekten de çok zor. Artık sadece ticari kazanç düşünülerek öyle sıradan birer FPS olarak çıkma şanslarını yitirdiler. Yapımcılarının ortaya mutlaka daha orjinal birşeyler koymaları gerekiyor artık . Son sözleri yazarken MoH ile ilgili bir dileğimi iletmek istiyorum, sanırım oynadıktan sonra siz de buna katılacaksınızdır; Keşke MoH için sadece yeni görevler içeren ek paketler çıkarsalar..!

İyi oyunlar...